مناجات با خداوند
پاک و منزه است خالق آسمان ها و زمین و هر آنچه در آنهاست.خدایی که هر چیز را به قدر و اندازه ای معلوم آفرید. آب ها را به قدر تشنگی موجودات نازل کرد. باران را از آسمان فرو فرستاد، ولی در هر رودی به اندازه ظرفیتش جاری کرد. خداوندا! هر آفریده ای را نزد تو ارزشی معیّن است. تو قدرت بی منتهایی که روزی هر کس را به اندازه معلوم، بر او نازل می کنی که اگر بیشتر به او ببخشی، همانا طغیان می کند و به راستی که تو به حال بندگانت آگاه و بینایی.
خداوندا! تنها تویی که قدر و ارزشت بی نهایت است و در حساب نمی گنجد. خدایا! تنها تویی که قَدْرت را هرگز نمی توان آن گونه که هست، دانست و شناخت.
خداوندا!تو را به قدر و عظمت بی نهایتت سوگند می دهم، یاری ام کن که قدر نعمت های بی شمارت را بدانم و سپاس گزار تو باشم. یاری ام کن که درباره آنچه به من عطا کرده ای، هرگز اسراف نکنم و آفریده های ارزشمند تو را هدر ندهم. خدایا! پناه می برم به تو از اینکه لحظه های زندگی ام را بیهوده تلف کنم. پناه می برم به تو از اینکه عمر گران بهایم را که والاترین نعمت توست، در راه خطا سپری کنم.
خدایا! مبادا از اسراف کنندگان در گناه باشم. مبادا از آن کسانی باشم که بر خویشتن زیاده روی روا داشته اند.مبادا جوانی ام را، حیاتم را و تمام فکر و نیرویم را به جای آنکه در راه شناخت خود و خالق خویش به کار بندم، در راه هوای نفس و پیروی از ابلیس هدر دهم. خداوندا! شیطان، اعمال اسراف کنندگان را در نظرشان زیبا می نمایاند.می دانم که تو اسراف کنندگان را دوست نداری،حتی آنان که در انفاق کردن اسراف می کنند.
پروردگارا! پناهم بده. مبادا از آنان باشم که روز قیامت، بر سر می کوبند که چرا عمر خویش را در گناه و غفلت از یاد خدا هدر داده اند.یاری ام کن که هرگز از اسراف کنندگان نباشم؛ چه آنان که نعمت های پروردگارشان را اسراف می کنند، چه آنان که به بندگان تو ستم می کنند و چه آنان که غرق در گناهند. همانا اسراف کاران، برادران شیطانند. و من پناه می برم به خدای خویش از اینکه پیرو شیطان باشم.
سپاس ها و ستایش ها همه از آنِ خداوند است؛ خدایی که بندگان خویش را به میانه روی در کارها سفارش و راه میانه روی را نیز بر آنان آشکار کرده است. پاک و منزّه است خدایی که بندگانش را به امن و آسایش فرامی خواند، سلام بر آنان که پیرو راه راست و هدایتند.