روح و ریحان

هشتم شهریور هر سال، یادآور شهادت رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر شهید جمهوری اسلامی است. همه ساله با فرا رسیدن این ماه، ‌نام و یاد‌ خاطرات‌ شهیدان محمدعلی رجایی و محمد جواد باهنر زنده می‌شود و این فرصتی است تا از این عزیزان شهید و دیگر شهدای دولت و دولتمردانی که جان در راه ایمان و اعتقاد خود به اسلام، امام و انقلاب تقدیم کردند، یاد کنیم.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، شکاف‌ میان ملت و دولت، برداشته شد و حاکمان از میان خود مردم برخاستند. آنان درد مردم را داشتند. به قدرت مردم، مؤمن بودند. به مردم و ایثار و فداکاری آنان اتکا کردند. خدمت به مردم را افتخار دانستند. از آنجا که رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) فرموده بودند: اگر به من خدمتگزار بگویید، بهتر از این است که رهبر بگویید. همین نگاه بود که در دولت نیز جریان پیدا کرد. دولت شهید رجایی به عنوان مردمی‌ترین دولت تا آن زمان توانست با بهره‌گیری از همین نگاه، شکاف ملت و حاکمیت را پر کند.

دولتمردانی که از میان مردم برخاسته بودند، شب و روز به خدمت مشغول شدند و با اعتقاد به استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی که مردم در خیابان‌ها آن را فریاد زده بودند، همه تلاش و همت خود را برای رسیدن به این آرمان به خرج دادند. سخت‌کوشی این دولتمردان که از میان جامعه اسلامی‌مان برخاسته و از درد‌های به جا مانده از سال‌های شاهنشاهی و ستم حاکمان مردم گریز و ایمان ستیز پهلوی در کشور آگاه بودند، توانست نوید افقی روشن و تابناک را ‌بدهد.
شهید رجایی شهید باهنر
مسئولین دولتی از رئیس‌جمهور شهید دکتر رجایی تا نخست وزیر آن شهید دکتر باهنر و تک تک وزیران و مدیران آن دولت در خطرناک‌ترین صحنه‌ها حاضر شدند و برای رسیدن به آرمان‌های ملت، لحظه‌ای سستی نکردند و از پای ننشستند تا آنجا که چند تن از آنان از جمله شهید قندی‌ (وزیر پست و تلگراف و تلفن)‌، موسی کلانتری ‌(وزیر راه و ترابری)‌ و… در حادثه هفتم تیر ماه ۱۳۶۰ به شهادت رسیدند. گروهی از آنان همانند شهیدان دکتر مصطفی چمران (وزیر دفاع) و مهندس تندگویان (وزیر نفت) به جبهه‌های دفاع مقدس شتافتند و اسیر و شهید ‌و برخی از آنان در کوچه و خیابان‌ها به دست مناقفین و ضد انقلاب‌ ترور و به شهادت رسیدند.