روح و ریحان

از صفای ضریح دم نزنید /حرفی از بیرق و علم نزنید

گریه های بلند ممنوع است /روضه که هیچ سینه هم نزنید

کربلا رفته ها کنار بقیع /حرفی از صحن و از حرم نزنید

زائری خسته ام نگهبانان /به خدا زود می روم نزنید

زائری داد زد که نا مردان /تازیانه به مادرم نزنید

غربت ما بدون خاتمه است /مادر ما همیشه فاطمه است

کاش درهای صحن وا بشود /شوق در سینه ها به پا بشود

کاش با دست حضرت مهدی /این حرم نیز با صفا بشود

کاش با نغمه حسین حسین /این حرم مثل کربلا بشود

در کنار مزار ام بنین/طرحی ازعلقمه بنا بشود

پس بسازیم پنجره فولاد /هر قدر عقده هست وا بشود

چارتا گنبد طلایی رنگ /چارتا مشهد الرضا بشود

این بقیعی که این چنین خاکی است /رشک پروانه های افلاکی است

در هوایش ستاره می سوزد /سینه با هر نظاره می سوزد

هشت شوال آسمان لرزید /دید صحن و مناره می سوزد

بارگاه بقیع ویران شد /دل بی راه و چاره می سوزد

این حرم مثل چادر زهراست /که در اینجا دوباره می سوزد

این حرم مثل خیمه ی زینب /که در اوج شراره می سوزد

سالها بعد قدری آن سو تر /چند قرآن پاره می سوزد