روح و ریحان

مهربانم!

قدم هایت، جاده های شب را می شکند. نامت، ذکر مقدسی است که از دهان فرشتگان می تراود.

مولایم!

آفتاب گردان ها از دست های روشن تو، التماس دعا دارند و کوه ها، با تمام استواری شان به شمشیر عدالت تو پشت گرم اند و زائران تو، نه تنها در سامرای سبز که تو را در تمام خاک جست وجو می کنند.

نام احمد نام جمله انبیاست

چون که صد آمد نود هم پیش ماست

از مناره پنج نوبت پر خروش

نام احمد با علی آید به گوش

روز و شب گویم به آوای جلی

اکفیانی یا محمد یا علی

عیــد سعیــد مبعث رسول رحمت صلوات الله و سلامه علیه وآله و سلّم بر تمام

عاشقان آن بزرگوار مُبـــــــــــــارک باد

می گویم: یا باب الحوائج . . . .
و قنوت دستهایم، پر از یاد تنهایی‌ات می شود، تنهایی !
تنهایی در خلوتی به وسعت عرش و فرصتی به طول تاریخ.
تنهاییِ عارفانه‌ای که اعتکاف از صداقتت درس می گیرد و عبادت، مقابل پیشانی‌ات به خاک می افتد .
چه تلخ است، نگاه آزادی را زندانی کردن !
چه زشت است آسمان را به زندانبان سپردن !
می گویم : یا بابَ الحوائج ! و حاجتم بر آورده می شود ـ آخر کدامین حاجت بالاتر از توّجه و عنایت حضرتت !؟
مولا جان، بابَ الحوائج! دردمندانیم، جویای درمان؛ اینک این تو و کَرَمت!

آموزش و پرورش سنگ بنای آینده‌ کشور است. اگر مشکلاتی در زمینه‌های اخلاقی و رفتاری، علمی، اعتماد به نفسِ ملی و عمومی و در زمینه‌های گوناگون دیگر در سطح جامعه پدیدار گردد، در ریشه‌کاویِ آن معضلات در نهایت به آموزش و پرورش می‌رسیم. اگرچه آموزش و پرورش از مراکز دیربازده است، اما بازده آموزش و پرورش یک بازده حیاتی، تعیین‌کننده و ماندگار است. زیرا اگر آموزش و پرورش در یک کشور ارتقاء پیدا کند و اصلاح شود، در اقتصاد، سلامت و بهداشت، محیط زیست، مرگ و میر، باروری، زیبایی و هنر، در رفتارهای گوناگون مردم در سطح جامعه با یکدیگر، و فراتر از همه‌ی اینها، در دین، فلسفه و اخلاق تأثیر خواهد گذاشت.
«آن چیزی که امروز بیش از همه باید در آموزش و پرورش به آن توجه شود، اعتقاد اسلامی و عمل اسلامی است که باید در دانش‌آموزان احیاء گردد.این بدان معناست که اگر کودکی از یک خانواده‌ بی‌اعتقاد و بی‌مبالات نسبت به عمل و اعتقاد اسلامی به مدرسه می‌آید و وارد محیط تحت تصرف و تسلط آموزش و پرورش می‌شود؛ یا کودکی از یک خانواده ای‌ می‌آید که آنها اعتقاد و مبالاتشان هم نسبت به افکار و عمل اسلامی بد نیست، اما به خاطر بی‌سوادی و کمبودهای فکری و روانی والدین، توانایی اثرگذاری روی طفل را ندارند، باید در محیط تعلیم و تربیت مدرسه آن خلأها جبران شود؛ یعنی این کودک، هم علماً، هم عملاً، هم اعتقاداً، به یک آدم متدین تبدیل شود.» (بیانات رهبر معظم انقلاب در جع مسئولان آموزش و پرورش 25/10/1370)
فرزندان وقتی وارد محیط جدید و تاثیرگذاری به نام مدرسه می شوند، این مکان تربیتی است که بسیاری از تحولات فکری و اخلاقی و دینی او را شکل خواهد داد و هیچ تحولی؛ چه مثبت، چه منفی در جامعه صورت نمی‌گیرد، مگر این‌که معلم و دستگاه تعلیم و تربیت در آن نقش اساسی دارد. اگر در یک جامعه‌، آموزش و پرورش فعال، پُرنشاط، متعهد، دارای احساس مسؤولیت، مبتکر، عالم و پُرانگیزه داشته باشد، بدون شک در سطح کشور تأثیر بنیانی خواهد گذاشت.

منبع:سایت فرهنگ نیوز