روح و ریحان

امیر مؤمنان علی علیه السلام می فرمایند:

اگر با چشم دل به آنچه كه از بهشت براى تو وصف كرده‏ اند بنگرى، از آنچه در دنياست دل مى‏ كَنى، هر چند شگفت ‏آور و زيبا باشد، و از خواهش‏ هاى نفسانى و خوشى‏ هاى زندگانى و منظره‏ هاى آراسته و زيباى آن كناره مى‏ گيرى، و اگر فكرت را به درختان بهشتى مشغول دارى كه شاخه‏ هايشان همواره به هم مى‏ خورند، و ريشه‏ هاى آن در توده‏ هاى مشك پنهان، و در ساحل جويباران بهشت قرار گرفته آبيارى مى ‏گردند، و خوشه‏ هايى از لؤلؤ آب دار به شاخه ‏هاى كوچك و بزرگ درختان آويخته، و ميوه‏ هاى گوناگونى كه از درون غلاف‏ها و پوشش‏ ها سر بيرون كرده‏ اند، سرگردان و حيرت زده مى‏ گردى: شاخه‏ هاى پر ميوه بهشت كه بدون زحمتى خم شده در دسترس قرار گيرند، تا چيننده آن هر گاه كه خواهد برچيند، مهمان داران بهشت گرد ساكنان آن و پيرامون كاخ‏ هايشان در گردشند و آنان را با عسل هاى پاكيزه و شراب‏ هاى گوارا پذيرايى كنند.آنها كسانى هستند كه همواره از كرامت الهى بهره ‏مند تا آنگاه كه در سراى ثابت خويش فرود آيند و از نقل و انتقال سفرها آسوده گردند.اى شنونده! اگر دل خود را به منظره‏ هاى زيبايى كه در بهشت به آن مى‏ رسى مشغول دارى، روح تو با اشتياق فراوان به آن سامان پرواز خواهد كرد، و از اين مجلس من با شتاب به همسايگى اهل قبور خواهى شتافت. خداوند با لطف خود من و شما را از كسانى قرار دهد كه با دل و جان براى رسيدن به جايگاه نيكان تلاش مى ‏كنند.

منبع:نهج البلاغه/خطبه165