روح و ریحان

شاید برایتان پیش آمده که در امتحانی مهم شرکت کنید و برای نتیجه آن امتحان انتظار بکشید. اما آن چند روزی را که در انتظار اعلام نتایج می نشینید مدام فکر و ذکر شما در مورد نتیجه آن خواهد بود و لحظه شماری می کنید که این انتظار بالأخره به پایان برسد و نتیجه دلخواه را اعلام کنند و دائم در حال گفتن ذکر و دعا کردن خواهید شد و از دیگران التماس دعا خواهید کرد.

اما در مورد انتظار فرج چطور؟ آیا به همان اندازه که ذهنمان هر لحظه به نتیجه امتحان و پایان دادن به انتظار است، برای تعجیل در فرج آقایمان و رسیدن به ایشان لحظه شماری می کنیم؟ یا فقط زبانمان به دعای فرج عادت کرده، نوعی عادت برایمان شده بدون هیچگونه انتظار واقعی که برای فرج ایشان هیچ آرام و قراری نداشته باشیم.

براستی تا چه حد در دعاهایمان و در انتظارمان برای صاحبمان و مولایمان صداقت داریم و هر لحظه به فکر ایشان هستیم ، آیا این دعاهایمان از اعماق دلمان و باطنمان سرچشمه گرفته یا فقط نوعی عادت برایمان است؟

مهدی جان

هر راه بجـز راه تو کج خواهد شـــد…بی لطف تو آسمان فلج خواهد شــــد…

ما منتظــران اگــر بخواهیم همـه…
امسال همان ســـــال فــــــرج خواهـد شـد.