روح و ریحان

مهربانم!

قدم هایت، جاده های شب را می شکند. نامت، ذکر مقدسی است که از دهان فرشتگان می تراود.

مولایم!

آفتاب گردان ها از دست های روشن تو، التماس دعا دارند و کوه ها، با تمام استواری شان به شمشیر عدالت تو پشت گرم اند و زائران تو، نه تنها در سامرای سبز که تو را در تمام خاک جست وجو می کنند.

زمستان با آخرین دانه های برف کم کم سفره سفید دلش را بر می چیند و زمین را برای یک تحول بزرگ آماده می کند،بهار؛که فصل شکفتن و سرسبزی است.اما ما تشنه آنیم که سفره دلمان را کنجی آرام زیر نگاه زلال تو پهن کنیم و خدا خدا کنیم تا با این کارها از تو دور نشویم،حالا هر وقت دلمان بگیرد سر بر شانه های انتظار می گذاریم و به تو می اندیشیم که نجات دهنده مردمان روزگاری.

سلام علی آل یاسین