روح و ریحان

روز قیامت وقتی است که همه در محضر خدا حاضر می‌شوند. نتیجه ضلالت گروه‌های دنباله‌روی استکبار در آنجا ظاهر می‌شود. در آیه 21 سوره مبارکه «ابراهیم» آمده است: «وَبَرَزُواْ لِلّهِ جَمِیعًا فَقَالَ الضُّعَفَاء لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُواْ إِنَّا کُنَّا لَکُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنتُم مُّغْنُونَ عَنَّا مِنْ عَذَابِ اللّهِ مِن شَیْءٍ قَالُواْ لَوْ هَدَانَا اللّهُ لَهَدَیْنَاکُمْ سَوَاء عَلَیْنَآ أَجَزِعْنَا أَمْ صَبَرْنَا مَا لَنَا مِن مَّحِیصٍ؛ و همگى در برابر خدا ظاهر مى‏‌شوند پس ناتوانان به گردن‌کشان مى‏‌گویند ما پیروان شما بودیم آیا چیزى از عذاب خدا را از ما دور مى‏‌کنید؟ مى‏‌گویند اگر خدا ما را هدایت کرده بود قطعا شما را هدایت مى‏‌کردیم، چه بى‏‌تابى کنیم چه صبر نماییم براى ما یکسان است، ما را راه گریزى نیست».

این آیه نشان می‌دهد که هر کسی در زندگی باید مراقب باشد که دنباله‌روی چه کسی است و به چه کسی رأی می دهد؟ اگر کسی کورکورانه از کسی تبعیت کرد این آیه درباره او صادق است. عقل و خرد داریم و خداوند می‌گوید خردمحور باشید.

در چند جای قرآن، این دعوای گمراهان و رهبران گمراه‌کننده در چند آیه آمده است. در آیه 47 سوره مبارکه «غافر» هم داریم: «وَإِذْ یَتَحَاجُّونَ فِی النَّارِ فَیَقُولُ الضُّعَفَاء لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا إِنَّا کُنَّا لَکُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنتُم مُّغْنُونَ عَنَّا نَصِیبًا مِّنَ النَّارِ؛ و آنگاه که در آتش شروع به آوردن حجت مى‏‌کنند زیردستان به کسانى که گردنکش بودند مى‏‌گویند ما پیرو شما بودیم پس آیا مى‏‌توانید پاره‏‌اى از این آتش را از ما دفع کنید». این آیه ما را هشدار می‌دهد که از صراط مستقیم زندگی منحرف نشویم.

ادامه »

خطرناک‌ترین گمراهان کسانی هستند که هم خودشان گمراه هستند و هم دیگران را گمراه می‌کنند.

گمراهان از نظر قرآن چند طائفه هستند. طائفه اول ابلیس است که نام خاص شیطان جن است. طائفه دوم رهبران فاسد سیاسی هستند. سران استکبار و رهبران فاسد سیاسی نخستین گروه از انسان‌های شیطان‌صفت هستند که هم گمراه و هم گمراه‌کننده هستند که به دلیل قدرت سیاسی و امکاناتی که برای گمراه‌ کردن مردم دارند از خطرناک‌ترین عوامل بیرونی گمراهی محسوب می‌شوند.

در روایتی از پیامبر اکرم(ص) داریم: خطرناک‌ترین چیزی که من بر شما می‌ترسم رهبران گمراه‌کننده است که این خطر در جامعه اسلامی اتفاق افتاد و جامعه اسلامی گمراه شدند که این گمراهی تا امروز هم ادامه دارد.

اینکه می گوییم «وَلاَ الضَّالِّینَ» یعنی خدایا ما نه در گروه «المَغضُوبِ عَلَیهِمْ» باشیم و نه در گروه گمراهان. در کنار این دعا باید توجه کنیم اگر می‌خواهیم این دعا مستجاب شود باید از کسانی نباشیم که دنباله‌روی استکبار هستند. کسانی که دنباله‌روی استکبار هستند این دعا برای آن‌ها مستجاب نمی‌شود کمااینکه بسیاری از مسلمانان هر روز این دعا را در نماز می‌خوانند اما برایشان مستجاب نمی‌شود.

امام علی از فاطمه سلام الله علیهما نقل نموده است، که: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: ای فاطمه! کسی که بر تو درود بفرستد، خداوند او را می بخشد، و به من، در هر جای بهشت که باشم، ملحق می کند.»

۱٫ بهشت

یزید بن عبد الملک از پدرش و از جدّش نقل کرده است که: بر فاطمه سلام الله علیها وارد شدم، پس او ابتدا بر من سلام کرد، و فرمود حالت چگونه است؟ عرض کردم: به دنبال خیر و برکت هستم. آن گاه فرمود: «أَخْبَرَنِی أَبِی وَ هُوَ ذَا هُوَ أَنَّهُ مَنْ سَلَّمَ عَلَیهِ وَ عَلَی ثَلَاثَةَ أَیامٍ أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ الْجَنَّةَ قُلْتُ لَهَا فِی حَیاتِهِ وَ حَیاتِکِ قَالَتْ نَعَمْ وَ بَعْدَ مَوْتِنَا؛ (۱)

پدرم خبر داد، در حالی که زنده بود، هر کسی سه روز بر او و بر من سلام کند، خدا بهشت را بر او واجب می کند. عرض کردم: در حیات او و شما؟ فرمود: بلی، و بعد از مرگمان.»

۲٫ بخشش گناهان

امام علی علیه السلام از فاطمه سلام الله علیها نقل نموده است، که: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «یا فَاطِمَةُ مَنْ صَلَّى عَلَیکِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ وَ أَلْحَقَهُ بِی حَیثُ کُنْتُ مِنَ الْجَنَّةِ؛ (۲) ای فاطمه! کسی که بر تو درود بفرستد، خداوند او را می بخشد، و به من، در هر جای بهشت که باشم، ملحق می کند.»

امام صادق علیه السلام از پدرانش نقل نموده است: «مَنْ زَارَ قَبْرَ الطَّاهِرَةِ فَاطِمَةَ فَقَالَ السَّلَامُ عَلَیکِ … ثُمَّ اسْتَغْفَرَ اللَّهَ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ وَ أَدْخَلَهُ الْجَنَّةَ؛ (۳) کسی که قبر [آن] پاکیزه [یعنی] فاطمه را زیارت کند، پس بگوید: سلام بر تو ای فاطمه!… سپس طلب استغفار کند، خداوند او را می بخشد و داخل بهشت می کند.»

۳٫ نجات از سختی های قیامت

امام باقر علیه السلام از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل نموده است که فرمود: «مَنْ زَارَنِی أَوْ زَارَ أَحَداً مِنْ ذُرِّیتِی زُرْتُهُ یوْمَ الْقِیامَةِ فَأَنْقَذْتُهُ مِنْ أَهْوَالِهَا؛ (۴) کسی که مرا و یا یکی از فرزندانم را زیارت کند، روز قیامت او را زیارت می کنم و از سختیهای قیامت نجاتش می دهم.» یقیناً از بارزترین و کامل ترین مصداق ذریه آن حضرت، فاطمه زهرا سلام الله علیها می باشد.

ابن عباس از رسول خدا صلی الله علیه و آله در حدیثی که درباره امام حسن علیه السلام آمده است، نقل کرده است که آن حضرت فرمود: «مَنْ زَارَهُ فِی بَقِیعِهِ ثَبَتَتْ قَدَمُهُ عَلَى الصِّرَاطِ یوْمَ تَزِلُّ فِیهِ الْأَقْدَامُ؛کسی که او را در بقیع زیارت کند، قدمش بر (پل) صراط استوار می شود، در روزی که قدمها می لغزند

ادامه »

از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم پرسیدند: چرا پیش از نماز اذان و اقامه مستحب است ولی در مورد سایر عبادات چنین نیست؟ حضرت فرمود: به خاطر اینكه نماز ، شبیه حالتهای مختلف انسان در قیامت است. اذان به «نفخه اول» شباهت دارد كه با نفخه اول و دمیدن اسرافیل در صور همه مردم می‌میرند و از همین جاست كه نشستن و سجده كردن بعد از اذان مستحب است (سجده اشاره به مرگ و بازگشت انسان به خاك و زمین است) و اقامه نماز ، شبیه «نفخه دوم» است كه با نفخه دوم و دمیدن اسرافیل در صور ، در مرتبه دوم مردگان زنده می‌شوند، كه خدای تعالی فرمود:

«گوش فرا ده و منتظر روزی باش كه منادی از مكانی نزدیك ندا می‌دهد.» (سوره ق _41) و قیام در نماز مانند برخاستن مردم از قبرهاست چنانچه فرمود: «روزی كه مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند» (سوره مطففین _ 6) و بلند كردن دستها هنگام گفتن تكبیرة الاحرام شبیه دست دراز كردن برای گرفتن نامه اعمال در قیامت است كه خدای بزرگ فرمود:«كتابت را بخوان، كافیست كه امروز خود حسابگر خویش باشی» (سوره اسرا _ 14)و ركوع نماز ، به خضوع خلایق در پیشگاه خالق شباهت دارد، چنانكه فرمود:«و در آن روز همه چهره‌ها در برابر خداوند حیّ قیوم خاضع می‌شود.»(سوره طه _ 111) و سجود نمازشبیه سجود بندگان برای خدای جهان (در قیامت) است كه فرمود:بخاطر آورید روزی را كه ساق پاها از وحشت برهنه می‌گرددو دعوت به سجود می‌شوند.» (سوره قلم _ 42) و تشهد نماز شباهت دارد به زانو زدن خلائق در پیشگاه خدای متعال در روز قیامت.(1)…

ادامه »

هنگامي‌كه مژدة تولد امام حسين‌علیه السلام را به پيامبر‌‌‌(ص) دادند، آن حضرت به سرعت خود را به خانة فاطمه‌‌‌(س) رساند؛ درحاليكه شادي و غم هر دو از چهره‌اش نمايان بود پس با صدايي حزين و سوزناك فرمود «اسما! فرزندم را نزد من بياور» اسما كه در كارهاي خانه به زهرا‌‌‌(س) كمك مي‌كرد، نوزاد را به حضور پيامبر‌‌‌(ص) آورد و پيامبر او را در آغوش گرفت و در حاليكه او را مي‌بوسيد، شروع به گريستن نمود اسما تعجب كرد و پرسيد «پدر و مادرم فدايتان! چرا گريه مي‌كنيد؟» پيامبر‌‌‌(ص) در حاليكه اشك، سراسر چشمانش را گرفته بود، گفت «آيا مي‌داني اين كيست؟» اسما حيرت و تعجبش بيشتر شد و منظور حضرت را نفهميد و گفت «اين بچه، تازه متولد شده و هنوز نام و نشاني ندارد» پيامبر‌‌‌(ص) با صدايي كه گاه، حُزن، باعث قطع آن مي‌شد، فرمود «گروهي ستمكار، بعد از من، او را خواهند كشت و شفاعت من به ايشان نخواهد رسيد»
سپس در حاليكه غصّه بر او سنگيني مي‌كرد؛ برخاست و به اسما گوشزد كرد كه از اين جريان، با فاطمه سخن نگويد، كه او تازه زايمان كرده است.
______________________________
حياة الامام الحسين‌(ع) ج 1 ص 27