چه می توان گفت از آن همه کلمه ای که در صدای
سکوت علی علیه السلام پس از تو خاموش ماندند؟
پس از تو، غیر از نفس های غمگین علی علیه السلام و
اشک های ناتمام فاطمه علیهاالسلام ، هیچ نفسی به تو
نرسید و هیچ اشکی از نام تو سرچشمه نگرفت.
بعد از تو، جز لبخندهای اندوهگین علی علیه السلام
و فاطمه علیهاالسلام ، همه لبخندها به کیسه های زر ختم شد.
چه شب ها که فاطمه علیهاالسلام به یاد تو در ماه
با گریه می نگریست و علی علیه السلام ، با بغض،
ستاره های ایوان تاریک مدینه را می شمرد.
آه، چه فرصت های عزیزی که پس از تو، بین غربت
برادرت علی علیه السلام و مسلمانان نامسلمان گم شد!
کاش سلمان ها و ابوذرها و… در باران تکثیر می شدند
تا خطبه های علی علیه السلام را عملی کنند! کاش… !